Ješa Denegri

MILORAD BATA MIHAILOVIĆ U PEDESETIM I ŠEZDESETIM
GODINAMA PROŠLOG VEKA


Pojam „nova figurativnost“ (une figuration nouvelle), koji povodom Mihailovića pominje Boudaille, ne podrazumeva predstavu ljudske figure, stoga nipošto ga ne treba dovoditi u vezu i poistovećivati sa tendencijom „nove figuracije“ (La nouvelle figuration) kao jedne od središnjih umetničkih struja u periodu „posle enformela“. Pojam, dakle, „nova figurativnost“ u slučaju Mihailovićevog slikarstva iz šezdesetih godina prošlog veka zapravo se odnosi na obnovljene referencijalne potencijale slikarstva proisteklog iz prethodnog iskustva lirske apstrakcije, a to znači slikarstva koje shodno ubrzanom slobodnom i gotovo gestualnom postupku slikanja uvodi moguće asocijacije na transponovane motive predela, što je dalo povoda pariskom kritičaru Michelu Ragonu (koji je pisao i o Mihailoviću) da u imenovanje trendova francuske, ali i šire evropske umetnosti u prvoj i drugoj posleratnoj deceniji uvede termin „apstraktni pejsažizam“ (Paysagisme abstrait), kako se taj termin navodi i objašnjava u tekstu, prevedenom na srpski, pod nazivom Lirska apstrakcija – Od eksplozije do inflacije.

(...)

(CELOVIT TEKST U ŠTAMPANOM IZDANJU)